فیبروم‌های رحمی، توده‌های غیرطبیعی اما غیرسرطانی هستند که روی یا درون رحم ایجاد می‌شوند. برای برخی از زنان، علائمی ندارند یا جزئی هستند و نیازی به درمان ندارند. برای برخی، آنها می توانند علائم ناتوان کننده مختلفی ایجاد کنند که می تواند زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار دهد.
اگر فیبروم رحم باعث ناراحتی شما می شود و می خواهید در آینده باردار شوید، در مورد احتمال انجام میومکتومی با پزشک خود صحبت کنید.
میومکتومی چیست؟
میومکتومی روشی برای برداشتن فیبروم های رحمی است. اگر فیبروم رحمی برای شما تشخیص داده شده است و علائمی از جمله درد لگن، خونریزی نامنظم، پریودهای شدید یا علائم فشار و نیاز به ادرار مکرر دارید، ممکن است پزشک شما انجام میومکتومی را توصیه کند.
میومکتومی نوعی روش جراحی است که با هدف برداشت فیبروم های رحمی انجام می شود. در صورتی که فیبروم منجر به بروز علائم زیر شود، جراحی از سوی پزشک تجویز خواهد شد:
- دردهای لگنی
- سیکل قاعدگی شدید
- خونریزی های نامنظم
- تکرر ادرار
آیا میومکتومی یا برداشتن فیبروم برای شما مناسب است؟
انجام میومکتومی به پزشک این امکان را می دهد که فیبروم های شما را با حفظ رحم از بدن شما خارج کند. انجام این کار به شما امکان می دهد در آینده توانایی خود را برای باردار شدن حفظ کنید.
کدام نوع میومکتومی برای شما مناسب است؟
3 نوع اصلی میومکتومی وجود دارد و پزشک شما یکی از مناسب ترین انواع میومکتومی زیر را به شما پیشنهاد می‌دهد:
میومکتومی شکمی
میومکتومی شکمی، که امکان برداشت فیبروم ها از طریق ایجاد برش بر روی قسمت انتهایی شکم را فراهم می کند. در این روش جراح شما یک برش جراحی در قسمت پایین شکم شما ایجاد می کند تا به فیبروم ها برسد و آنها را از بین ببرد. اگر فیبروم های بزرگ دارید، جراح شما ممکن است این روش را توصیه کند. بهبودی کامل ممکن است بین 4 تا 6 هفته طول بکشد.
میومکتومی لاپاراسکوپی
میومکتومی لاپاراسکوپی، که فیبروم ها از طریق چندین برش کوچک برداشته خواهند شد. روشی با کمترین میزان تهاجم و دوره نقاهت بسیار کوتاه. این روش کمتر تهاجمی است. جراح شما فیبروم ها را با استفاده از لاپاراسکوپی که از طریق چندین برش کوچک روی شکم وارد می شود، عمل می کند. از آنجایی که برش ها کوچک هستند، درد شما بعد از جراحی کمتر از میومکتومی شکمی خواهد بود. اگر فیبروم های کمتر و کوچکتری دارید، این گزینه ممکن است مناسب باشد. با این حال، این روش ممکن است برای فیبروم های بزرگ نیز موثر باشد. بهبودی کامل ممکن است بین 3 تا 4 هفته طول بکشد.
میومکتومی هیستروسکوپی
میومکتومی هیستروسکوپی، که فیبروم ها با استفاده از ابزاری مخصوص و از راه واژن و دهانه رحم برداشته خواهند شد. جراح شما فیبروم های شما را از طریق یک اسکوپ که از طریق دهانه رحم وارد رحم می شود، خارج می کند. اگر فیبروم ها در لایه داخلی رحم قرار داشته باشند، این جراحی ممکن است مناسب ترین باشد. بهبودی فقط چند روز طول می کشد.
چه افرادی می توانند تحت جراحی میومکتومی قرار بگیرند؟
میومکتومی، گزینه بسیار خوبی برای آن دسته از خانم هایی است که در آینده قصد بارداری دارند و خواهان حفظ رحم خود نیز هستند.
بر خلاف عمل هیستروکتومی که تمام بافت رحم برداشته می شود، در میومکتومی تنها فیبروم ها برداشته می شوند و رحم در جای خود باقی خواهد ماند. به همین خاطر، فرصت بارداری از بیمار گرفته نخواهد شد.
نوع میومکتومی با توجه به اندازه و محل تشکیل فیبروم تعیین می شود:
– میومکتومی شکمی، زمانی که تعداد و اندازه فیبروم ها زیاد باشد.
– میومکتومی لاپاراسکوپی، زمانی که تعداد و اندازه فیبروم ها کم باشد.
– میومکتومی هیستروسکوپی، زمانی که فیبروم های کوچکی داخل رحم وجود داشته باشد.
اقدامات و آمادگی قبل از میومکتومی
قبل از انجام جراحی، داروهایی به منظور کاهش اندازه فیبروم ها برای بیمار در نظر گرفته می شود تا خارج کردن آن ها راحت تر شود.
گاهی ممکن است تست های آزمایشگاهی انجام شود تا این اطمینان حاصل گردد که بیمار در سلامت کامل بدنی می باشد یا خیر. از جمله این تست ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- آزمایش خون
- الکتروکاردیوگرام
- اسکن MRI
- اولتراسوند لگنی
مصرف برخی داروها باید قبل از جراحی قطع شوند. داروهایی از قبیل ویتامین ها، مکمل ها و داروهای تجویز شده. حتما در این خصوص با پزشک خود مشورت داشته باشید.
شش تا هشت ساعت قبل از جراحی، باید از خوردن و آشامیدن مواد غذایی خودداری شود.
روند انجام میومکتومی
• میومکتومی شکمی
تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. ابتدا برشی از طریق شکم بر روی رحم زده می شود که می تواند به صورت افقی و یا عمودی باشد. بعد از ایجاد برش، فیبروم ها از دیواره رحم برداشته خواهند شد. سپس، لایه های رحمی به یکدیگر بخیه زده خواهند شد.
• میومکتومی لاپاراسکوپی
تحت بیهوشی عمومی و از طریق چهار برش کوچک انجام خواهد شد. سپس، شکم با گاز کربن دی اکسید پر می شود تا امکان مشاهده داخل شکم برای جراح فراهم گردد. در مرحله بعد، لاپاراسکوپ از راه یکی از برش ها وارد می شود. لاپاراسکوپ، لوله ای است ظریف به همراه دوربین.
فیبروم ها به قطعات کوچکتر برش داده می شوند و خارج خواهند شد. اگر اندازه فیبروم ها بزرگ باشد میومکتومی به روش شکمی انجام خواهد شد. بعد از پایان جراحی، گاز تخلیه و برش ها بخیه زده می شوند.
• میومکتومی هیستروسکوپی
می تواند تحت بی حسی موضعی و یا بیهوشی انجام شود. در ابتدا هیستروسکوپ از راه واژن و دهانه رحم وارد رحم می شود. مایعی داخل رحم قرار می گیرد تا امکان مشاهده راحت تر فیبروم ها فراهم شود. سپس فیبروم ها با استفاده از حلقه سیمی تراشیده خواهند شد. بیمار همان روز جراحی می تواند به منزل برگردد.
دوره نقاهت میومکتومی
ممکن است بیمار بعد از جراحی کمی احساس درد داشته باشد. به همین خاطر، داروهای مسکن تجویز خواهند شد. لکه بینی تا چند روز بعد از جراحی کاملا طبیعی است.
در خصوص زمان مناسب بازگشت به محل کار و یا انجام فعالیت های بدنی حتما با پزشک مشورت داشته باشید.
از بلند کردن اجسام سنگین و فعالیت های شدید بدنی باید به مدت چند هفته خودداری شود.
از برقراری رابطه جنسی باید به مدت شش هفته خودداری شود.
اگر خانمی قصد بارداری دارد، باید در خصوص زمان مناسب اقدام به بارداری با پزشک خود مشورت داشته باشد. معمولا توصیه می شود شش ماه بعد از جراحی، برای بارداری اقدام شود تا رحم در این بازه زمانی به طور کامل ترمیم پیدا کند.
برخی از خطرات و عوارض میومکتومی چیست؟
مانند همه جراحی ها، میومکتومی خطراتی مانند عفونت و خونریزی را به همراه دارد. در حالی که عوارض زیر نادر است، هر گونه نگرانی باید با پزشک خود در میان گذاشته شود.
خطر عود مجدد خطر عود فیبروم های جدید پس از جراحی، به ویژه در زنان جوان تر، وجود دارد. هر چه به یائسگی نزدیکتر باشید، احتمال اینکه دوباره دچار مشکل فیبروم شوید، کمتر می شود.
ضعیف شدن رحم. این روش همچنین ممکن است یکپارچگی رحم شما را تضعیف کند، که می تواند عوارضی ایجاد کند زیرا ممکن است رحم پاره شود. ممکن است برای بارداری بعدی خود نیاز به سزارین داشته باشید. به متخصص زنان خود اطلاع دهید که قبلاً میومکتومی انجام داده اید تا بارداری شما با خیال راحت مدیریت شود.
از دست دادن خون بیش از حد. بسیاری از زنان مبتلا به فیبروم رحم خونریزی شدید قاعدگی را تجربه می کنند و به همین دلیل شمارش خون پایینی دارند. این آنها را در معرض خطر بیشتری از عوارض جراحی به دلیل از دست دادن خون قرار می دهد. چند راه وجود دارد که می توانید شمارش خون خود را قبل از جراحی افزایش دهید. با پزشک خود صحبت کنید تا بفهمید چگونه.
بافت اسکار. برش هایی که روی رحم برای برداشتن فیبروم ها ایجاد می شود می تواند به نوارهایی از بافت اسکار به نام چسبندگی تبدیل شود. میومکتومی لاپاراسکوپی ممکن است در مقایسه با میومکتومی معمولی شکمی باعث چسبندگی کمتری شود.
عوارض بارداری یا زایمان. اگر در آینده باردار شوید، میومکتومی می تواند خطرات خاصی را در حین زایمان افزایش دهد. اگر لازم باشد برش عمیقی در دیواره رحم شما ایجاد شود، پزشک ممکن است برای جلوگیری از پارگی رحم در حین زایمان، زایمان سزارین را برای بارداری بعدی شما توصیه کند.
احتمال نادر هیسترکتومی ممکن است موارد نادری وجود داشته باشد که برای جلوگیری از خونریزی بیش از حد و غیرقابل کنترل، رحم باید توسط جراح شما برداشته شود، یا اگر علاوه بر فیبروم، عوارض دیگری نیز مشاهده شود.
احتمال نادر گسترش تومور سرطانی گاهی ممکن است تومور سرطانی با فیبروم اشتباه گرفته شود. در چنین مواردی پس از عمل اولیه برای پاکسازی سلول های سرطانی به جراحی دیگری نیاز است.
چگونه از عوارض جراحی پیشگیری کنیم
| ویتامین ها و مکمل های آهن | در صورتی که دچار کم خونی فقر آهن ناشی از دوره های قاعدگی شدید هستید، پزشک ممکن است مکمل های آهن و ویتامین ها را توصیه کند تا به شما امکان دهد قبل از جراحی خون خود را افزایش دهید. |
| درمان هورمونی | این استراتژی همچنین ممکن است برای اصلاح کم خونی قبل از جراحی مفید باشد. پزشک ممکن است آگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)، قرص های ضد بارداری یا سایر داروهای هورمونی را برای توقف یا کاهش جریان قاعدگی تجویز کند. |
سخن آخر
از آنجایی که میومکتومی یک عمل جراحی است و چنانجه می دانید عمل های جراحی تهاجمی همواره با خطرات خاص خود همراه هستند، بنابراین اولین و مهمترین قدم برای انجام این عمل جراحی انتخاب بهترین متخصص و جراح زنان و زایمان است.
0 دیدگاه